Wat gebeurt er bij de Schapendrift in Maarn?

Heideherstel en schapenwol in voedselbos
Op het veld tussen de Schapendrift en de Meentsteeg in Maarn herstelt Landgoed Anderstein heidegrond in oude staat. Ook is er een voedselbos mét amfibieënpoel aangelegd. En wat zijn die ‘witte slierten’ in de jonge boompjes..? Duurzame ontwikkelingen!

Op het stuk grond tussen de Schapendrift en de Meentsteeg in Maarn herstelt en ontwikkelt Landgoed Anderstein nieuwe natuur. Die weilanden worden in oude staat teruggebracht naar bos-, natuur- en heidegrond. Dit bevordert de biodiversiteit en afwisseling van het natuurlandschap. Ook wordt de nieuwe natuur op deze plek aangelegd ter compensatie van boskap voor de nieuwe spooronderdoorgang van de N226 aan de Woudenbergseweg/Tuindorpweg in Maarsbergen.

Afgeplagde grond voor heideherstel
Tot aan het begin van de 20ste eeuw was er in de hele Utrechtse Heuvelrug veel heideterrein. In de loop van de 20ste eeuw verdwenen veel heide en bos echter door bebouwing, ontzanding en recreatieve doeleinden. Gelukkig kunnen Heidezaden tot wel 100 jaar in de grond bewaard blijven. 

In de week van 4 mei werd daarom de toplaag van het weiland in Maarn 30 cm afgegraven. Of in vaktermen: afgeplagd. Zo kunnen de heidezaden vanzelf opkomen. Het is de bedoeling dat op de hoger gelegen delen van het veld droge struikheide heide gaat groeien en op de lagere stukken midden op het veld natte dopheide. Door de natuur een handje te helpen, wordt het veld zo weer in oude staat teruggebracht.

Schapenwol in jonge bomen 
Wandelaars en andere voorbijgangers zien witte plekken in de jonge boompjes op het veld: dit is schapenwol. De wol beschermt de jonge struiken en bomen tegen veeg- en vraatschade van reeën. Reeën vreten namelijk graag van de boomknoppen en de jonge, sappige schors. 

Daarnaast laat in maart en april de bast van de geweien van reebokken los. In die periode schuren (‘vegen’) de reebokken hun geweien tegen jonge boompjes om de bast en vellen huis sneller van hun geweien te halen. Ook bakenen ze dan hun territorium af met hun geur tegen de schors van de boompjes. Reeën houden niet van schapen. De wol houdt hen dus op afstand. Dat het lijkt te werken, staat wel vast: sinds de wol is opgehangen is er geen ree bij de boompjes waargenomen.

Beschermend wallichaam
Aan de Zuidkant van het veld is een opgehoogde wal te zien. Dit wallichaam is er niet voor niets: het biedt beschutting en leefruimte voor vogels, hazen, konijnen, dassen, vossen en slangen.

Voedselbos voor biodiversiteit
Voor de ecologische diversiteit werden afgelopen maart zestien soorten jonge bomen en struiken aangeplant op het veld. Ruim 13.000! Om ervoor te zorgen het volwassen bos rijke voedselbronnen biedt voor bijen, vogels, insecten en eekhoorns en goede schuil-, broed- en zoogplaatsen voor bijvoorbeeld reeën, vossen en kieviten, is zorgvuldig nagedacht over de samenstelling van het bos. 

Er staan dan ook jonge Lindebomen, Tamme Kastanjes, Notenbomen, Wilde Appelbomen, Inlandse Eiken, Beukenbomen, Acaciabomen en Grove Dennen. En aan struikensoorten staan er Hazelaars, Gelderse Roos, Mei- en Sleedoorn, Lijsterbessen, Vuilbomen, Krenten- en Kornoeljeboompjes. Ecologisch gezien een fraai, divers vooruitzicht voor flora en fauna.

Amfibieënpoel
Aan de Westkant van het veld is een waterpoel aangelegd. Speciaal voor kikkers, salamanders, padden en andere amfibieën. Wie goed kijkt, ziet dat de randen aan de achterzijde van de poel steiler zijn dan de wat glooiender, brede oeverranden aan de veldzijde. Alle randen zijn dan ook precies zo afgegraven dat overal zoveel mogelijk zon valt. Amfibieën houden van zonnen. De perfecte trekpleister dus!